Mijn weg

Inmiddels ben ik langere tijd uit de running.
Niet omdat ik dit gepland heb, maar omdat mijn lichaam dit op een heftige manier heeft aangegeven.

Na een periode waarin veel dingen gebeurd zijn, werd ik geconfronteerd met seksuele intimidatie en grenzeloos gedrag van iemand die in ons gastenverblijf verbleef.

Al langere tijd was er spanning en dit ontlaadde toen de persoon in kwestie een andere woonvoorziening vond.

In 2014 kreeg ik tijdens een heel drukke, stressvolle periode in mijn/ons leven alle symptomen van een CVA.

Mijn gezicht was halfzijdig verlamd, mijn linkerarm kon ik niet gebruiken, ik was erg instabiel op mijn benen en mijn spraak was aangetast.

In het ziekenhuis werd niets gevonden, maar toen ik na een jaar nog met de gevolgen liep kreeg ik via een neuropsycholoog de diagnose CVA.
Ik moest er maar mee leren leven. Mijn leven erop aan passen.

Ten dele gaf dit rust, omdat ik nu wist wat er aan de hand was. Aan de andere kant gaf het ook veel onrust omdat ik het vertrouwen in mijn lichaam kwijt was.

Zo leefde ik de afgelopen 9 jaar. Mijn lichaam gaf duidelijk aan wanneer ik vermoeid was, want dan werd ik instabiel, mijn spraak werd verward en mijn hoofdpijn nam toe.

Toen afgelopen maart ons gastenverblijf leef kwam, namen na een paar dagen de symptomen van de CVA enorm toe. Zo erg dat ik naar de huisarts moest.

Met in het achterhoofd dat ik “weer” een CVA had werd ik doorgestuurd naar de neuroloog.
Ik kreeg een MRI – een blaas (ademhalings-) en evenwicht onderzoek.
Terug bij de neuroloog werd er in mijn hersenen niets afwijkends gevonden.

Dat op zich is natuurlijk erg fijn, maar voor mij was het ook erg confronterend, want als het geen CVA was, wat was er dan wel aan de hand.

De symptomen waren er nog steeds en ze beheersten mijn leven.
De eerste gedachte die in mij opkwam was dat ik gek was.
Het zat dus tussen mijn oren.
Dat gevoel was erg naar. Dit sprak ik dan ook uit.

De neuroloog legde uit dat er wel degelijk iets aan de hand was in mijn lichaam.
Zij diagnosticeerde het als een psychosomatische FT Functionele stoornis

Wat is een functionele stoornis?

Patiënten met FNS kunnen last hebben van een breed scala aan symptomen, zoals verlammingen, verminderd gevoel in hun huid, schokkende bewegingen, op epilepsie lijkende aanvallen, gehoorverlies of minder goed kunnen zien en de meeste patiënten hebben in meer of mindere mate pijn. Op scans is niets te zien. Er is dan ook niets structureel kapot in het zenuwstelsel. Er is sprake van een functionele stoornis, dat wil zeggen het onvermogen van de hersenen om signalen op de juiste manier te verzenden en te ontvangen. Je zou kunnen zeggen dat er iets mis is met de software, niet met de hardware.

Bij mij uit zich dit op dit moment in hoofdpijnen, duizeligheid, tintelingen in mijn lichaam. Als ik buiten ben word mijn ademhaling verhoogd en krijg ik lichte stressverschijnselen. Verhoogde hartslag, onrustig, enz.
Ben ik onder mensen, bv in een winkel gebeurt het regelmatig dat ik in paniek raak. Ik wil zo snel mogelijk uit de situatie, raak snel overprikkeld en reageer hierdoor geprikkeld en soms zelfs agressief.

Van nature ben ik een redelijk stabiel persoon. Ik hou van mensen. Hou ervan om onder de mensen te zijn. Als coach zijnde ben ik ook regelmatig onder de mensen.

Door de traumatische gebeurtenissen van de afgelopen maanden ben ik het vertrouwen kwijt in mensen.
Ik schrik van allerlei dingen.
Voel me bedreigd als mensen te dichtbij komen.
Ik ben bang om alleen in huis mensen te ontvangen.
Dit maakt voor nu dat ik veel thuis zit. Het liefst binnen, want dan komen de geluiden van buiten meer gedempt binnen.
Als ik naar buiten moet, dan helpt het om een koptelefoon op te hebben, zodat ik de regie heb over de hoeveelheid geluid die ik binnenkrijg.
Met een zonnebril op ben ik nog meer beschermd.

Maar zo leven is verre van ideaal.
Ik kan mijn werk als coach niet uitvoeren.

Deze week kwam de gedachte in mij op, de weg naar herstel te beschrijven.
Dit zodat ik mijn weg kan verwerken.
Maar ook zodat ik anderen in een vergelijkbare situatie tot steun kan zijn.
Want wat ik tot nu toe geleerd heb is dat ondanks dat mijn situatie nu is zoals hij nu is. Mijn gevoelens nu onevenwichtig zijn, ik ben wie ik ben.
Ik ben trots op de persoon die ik ben. Mijn stoornis doet niets af aan wie ik ben als persoon. Misschien voegt het wel een extra waarde toe, want in mijn zwakte ben ik sterk.

In mijn zwakte kunnen andere mensen er voor mij zijn.
In mijn zwakte heb ik tijd om mijn gevoelens te verwoorden.
In mijn zwakte kom ik tot rust.

Ik ben dankbaar voor de afgelopen periode.
Daar waar ik bij de CVA moest leren leven met de symptomen.
Heb ik nu zoveel kans op verbetering van mijn symptomen.

8 juni begint mijn revalidatie traject.
Mijn weg naar herstel.

Gabriëlle Coaching is een coaching uit Nederland. Trefwoorden van Gabriëlle Coaching uit ZUTPHEN : persoonlijke coaching, christelijke coaching, begeleiding bij stress, begeleiding bij een burn-out, coaching praktijk, coaching bij overbelasting, life coach, coaching en begeleiding met een creatieve twist.

bron : Gabriëlle Coaching

Geplaatst op maandag 5 juni 2023.